| زان می عشق کز او پخته شود هر خامی | گر چه ماه رمضان است بیاور جامی | |
| روزها رفت که دست من مسکین نگرفت | زلف شمشادقدی ساعد سیم اندامی | |
| روزه هر چند که مهمان عزیز است ای دل | صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی | |
| مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد | که نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی | |
| گله از زاهد بدخو نکنم رسم این است | که چو صبحی بدمد در پی اش افتد شامی | |
| یار من چون بخرامد به تماشای چمن | برسانش ز من ای پیک صبا پیغامی | |
| آن حریفی که شب و روز می صاف کشد | بود آیا که کند یاد ز دردآشامی | |
| حافظا گر ندهد داد دلت آصف عهد | کام دشوار به دست آوری از خودکامی |
تو مگه هنوز می نویسی؟
خیلی خوشحالم که تو این روزای عجیب و غریب هنوز یاد من می افتی گاهی.
دلتنگی و شوق دیدار :*
اختیار دارید ! مگه میشه نیفتاد؟